Μικρό χρονικό μιας μεγάλης στιγμής της Ελληνικής Επανάστασης και της ευρωπαϊκής ιστορίας: εννιά μέρες πριν και δυο μέρες μετά την Έξοδο του Μεσολογγίου μέσα από τη ματιά ενός εφήβου, του Μάρκου, του Γελεκτσή που σπρώχτηκε με τη βία στην ενηλικίωση εκείνες τις μέρες του Απρίλη του 1826.
Συζητάμε με την Λίλη Λαμπρέλλη για το ιστορικό γεγονός και τη μυθοπλασία με αφορμή το βιβλίο της "΄Έντεκα μέρες του Απρίλη 1826" από τις εκδόσεις Πατάκη.
00:00 Εισαγωγή, Μαρία Πατακιά
02:04 Από τα παραμύθια σε ένα ιστορικό γεγονός που έγινε μύθος, Μαρία Πατακιά
09:06 Ιστορικές πηγές και μυθοπλασία, Ελένη Τσερέπα
32:20 Το παραμύθι, μια ιστορία πρόωρης ενηληκίωσης, Μαρία Πατακιά
40:44 'Ενα παραμύθι για παιδία; Μιχάλης Κρητικός
48:45 Το δίπολο ανάμεσα στο καλό και στο κακό, Μαρία Πατακιά
58:55 Η αφήγηση ιστορικών γεγονότων σαν εναλλακτικός τρόπος προσέγγισης της ιστορίας, Μιχάλης Κρητικός
01:09:04 Νίκη - ήττα, μια ήττα που λειτούργησε σαν νίκη, Μαρία Πατακιά
01:17:27 Απόσπασμα, διαβάζει η συγγραφέας
Συντονισμός - Παραγωγή: Μαρία Πατακιά - Βασίλης Ντανίλωφ
Με ρίζες στη Μυτιλήνη και στη Μικρασία, γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε νομικά και μουσική στην Αθήνα και στις Βρυξέλλες. Μετανάστρια κατ' εξακολούθηση, εργάστηκε ως δικηγόρος στην Αθήνα και στη συνέχεια ως μεταφράστρια στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στο Λουξεμβούργο και στις Βρυξέλλες. Έχει γράψει επτά μικρά βιβλία για παιδιά κι ένα για μεγάλους. Από το Μάρτιο του 1998 ασχολείται με την αφήγηση λαϊκών παραμυθιών προφορικής παράδοσης. Μυήθηκε στα παραμύθια από την ανθρωπολόγο Nicole Belmont και πολλούς παραμυθάδες: τον Αφρικανό Maurice Boycasse, τον Άραβα Hamadi, τον Βέλγο Stephane van Hoecke, τον Γάλλο Michel Hindenoch κι άλλους κι άλλους. Όμως δάσκαλό της θεωρεί έναν από τους μεγαλύτερους γάλλους αφηγητές, τον Henri Gougaud και ανήκει στην ομάδα του. Είναι ιδρυτικό μέλος της βελγικής ε αφηγητών "Passeurs d' Histoires", και μέλος του "Μaison du Conte de Bruxelles".
"Πατρίδα μου το Αιγαίο. Σπούδασα νομικά. Δούλεψα μεταφράστρια για χρόνια πολλά. Είμαι παραμυθού.
Έγραψα το πρώτο δικό μου παραμύθι το 1986 και γράφω ακόμα. Είπα το πρώτο μου παραμύθι από την προφορική παράδοση το 1998 και λέω ακόμα. Παρέλαβα από πολλούς παραμυθάδες, με πιο σπουδαίο στην καρδιά μου τον Ανρί Γκουγκό – του χρωστάω. Συγγενείς μου είναι όλοι όσοι παθιάζονται με το λαϊκό παραμύθι, το κρυφό του νόημα και την αφήγησή του. Μοιράζομαι μαζί τους την παιδική ματιά του σαλτιμπάγκου. Περπατώ μαζί τους χέρι χέρι σ’ ένα σκοτεινό μονοπάτι που (άραγε ψέματα ή αλήθεια;) οδηγεί στο φως…"